Kwiecień 2019 Nr(243)
Sympatyczny ptak
Srebrnodziobek afrykańskiTen niewielki, bardzo ruchliwy i mało wymagający ptak w naturze zamieszkuje rozległe sawanny położone wzdłuż Sahary ? od Mauretanii w Afryce Zachodniej po zachodnie i południowe krańce Półwyspu Arabskiego w Azji Południowo-Zachodniej. Zawleczono go także m.in. na Hawaje, Portoryko, a nawet do Portugalii. Srebrnodziobek afrykański należy do rodziny astryldowatych (Estrildidae), a jego nazwa w jęz. angielskim brzmi: African Silverbill lub Warbling Finch. Nie podlega obowiązkowi rejestracji w RP.Pamiętam, gdy po raz pierwszy przeczytałem o srebrnodziobkach w książce autorstwa Stanislava Chvapila pt. ?Ptaki ozdobne? (PWRiL, 1985). Autor napisał w niej, że dobra para tych ptaków potrafi w sezonie lęgowym odchować nawet 25 młodych. Informacja ta podziałała na mnie jak magnes i zapałałem nieodpartą żądzą posiadania omawianych ptaków. Wówczas nie wiedziałem jeszcze, że osiągnięcie takiego wyniku hodowlanego jest bardzo trudne i wymaga od hodowcy niemałej wiedzy oraz doświadczenia. CHARAKTERYSTYKA Srebrnodziobki to typowi przedstawiciele małych ptaków egzotycznych, potocznie określanych przez hobbystów mianem ?drobnicy?. Dorastają zaledwie do 11?cm i osiągają masę ciała około 12?g. Mają bardzo spokojne, towarzyskie i łagodne usposobienie. Można utrzymywać je wespół z innymi astryldami, łagodnymi papugami (łąkówki, lilianki), gołąbkami egzotycznymi itp. Są ruchliwe, ciekawskie i odporne. Bardzo lubią słońce i kąpiele wodne. Dobrze chowają się zarówno w parach, jak i w większych grupach. W niewoli dożywają nawet 8-10 lat. Podobnie jak popularne mewki japońskie są skromnie ubarwione, niemniej doskonała, moim zdaniem, kompozycja różnych odcieni brązu, szarości i bieli nadaje ich upierzeniu niezaprzeczalnie piękny, choć wysoce stonowany charakter. Z moich obserwacji wynika, że wielu hodowców po prostu lubi te ptaki i uważa je za wielce sympatyczne (w przeciwieństwie np. do zadziornych amadyn diamentowych). CHÓW Do chowu srebrnodziobków można przeznaczyć klatkę, najlepiej typu skrzynkowego, z zamontowanym oświetleniem (świetlówka, ledy), naturalnymi żerdziami (leszczyna, grab) i miejscami przysłoniętej, np. sztucznymi roślinami. Jej wymiary dla pary to, co najmniej: 70?x?40?x?40?cm. Najlepiej jednak ptaki te czują się i rozmnażają w wolierach. W wolierze zewnętrznej można utrzymywać je od drugiej połowy kwietnia do października. Przez okres zimy najlepiej zapewnić im suche i jasne pomieszczenie o temperaturze powietrza nie mniejszej niż 10°C (osobniki dobrze zaaklimatyzowane). ROZRÓD Rozróżnienie płci może stanowić dla wielu hodowców prawdziwe wyzwanie, zwłaszcza w przypadku młodych osobników. Brak jest tu bowiem wyraźnego dymorfizmu płciowego. Właściwie jedynym kryterium i to dopiero u ptaków dorosłych jest śpiew samca. Niektórzy autorzy donoszą, że samiec ma nieco szerszy dziób przy nasadzie, ale ... cały artykuł jest opublikowany w najnowszym, kwietniowym numerze f&f ? 04/2020 (255)
|