królik

Najczęstsze problemy w przydomowym rozrodzie królików




Przydomowy chów królików charakteryzuje się niską intensywnością rozrodu i pozwala na uzyskanie do 4 miotów w roku od jednej samicy, w okresie od marca do listopada. Młode odsadza się zwykle w wieku 6-7 tygodni, a samice kryje najczęściej w 42. dniu po porodzie. Ten ekstensywny sposób hodowli zakłada również żywienie zwierząt paszami najtańszymi, często stanowiącymi odpadki z gospodarstwa domowego.


Nieco fizjologii

Króliki ras małych i średnich uzyskują dojrzałość płciową w wieku 4-6 miesięcy, a ras dużych w wieku 6-8 miesięcy. Dużym błędem jest użycie do rozrodu zbyt młodych, nie w pełni wyrośniętych zwierząt (nieosiągnięta dojrzałość rozpłodowa). Prowadzi to później do wielu niepowodzeń w odchowie młodych. Najwyższą zdolność rozrodczą króliki zachowują przez 2,5-4 lata. Ssaki te należą do grupy zwierząt poliestrycznych, o wielokrotnej rui w ciągu roku (co umożliwia uzyskanie kilku miotów od jednej samicy), wielopłodowych (rodzi się przeciętnie od kilku do kilkunastu królicząt w miocie) i sezonowo podwyższonej aktywności płciowej w miesiącach wiosenno-letnich (długi dzień świetlny). U królic występuje tzw. owulacja prowokowana, do której wystąpienia konieczne jest pobudzenie płciowe (głównie poprzez kontakt z samcem). Dochodzi do niej około 10 godzin po kopulacji. Ruja u królicy trwa 12-36 godzin. W tym czasie pozwala się ona pokryć samcowi. U królików występuje też tzw. ruja poporodowa, która ma zwykle miejsce 1-2 dni po wykocie. królik


Kondycja hodowlana

Najlepsze wyniki w rozrodzie uzyskuje się w przypadku królików, które znajdują się w optymalnym stanie odżywienia, tzn. nie są nadmiernie wychudzone ani zapasione. Najgroźniejsze jest otłuszczenie, które znacząco obniża aktywność płciową zwierząt, utrudnia lub wręcz uniemożliwia skuteczne krycie, zmniejsza mleczność samic, liczbę królicząt urodzonych w miocie oraz zwiększa ich śmiertelność. W racjonalnym żywieniu osobników rozpłodowych należy uwzględnić przede wszystkim pasze bogate w białko (zielonki z motylkowych) oraz składniki mineralno-witaminowe, a unikać nadmiaru pasz tuczących (np. parowanych ziemniaków).










królik Dobór osobników rodzicielskich

Dużym błędem popełnianym przez niektórych hodowców jest używanie do rozpłodu zwierząt blisko ze sobą spokrewnionych. Powoduje to nasilenie tzw. depresji inbredowej, objawiającej się zmniejszeniem liczebności potomstwa, osłabieniem jego żywotności, wzrostu i odporności na choroby oraz ujawnieniem niektórych wad genetycznych. Innym częstym błędem jest używanie młodego, niedoświadczonego samca do krycia samicy pierwiastki. Królica taka często nie daje się pokryć, ucieka i gryzie partnera, co może wywołać u niego lęk przed kryciem. Utrwalenie się tej wady behawioralnej praktycznie eliminuje takiego osobnika z dalszej hodowli. Generalnie młode samce powinny kryć starsze, doświadczone samice (wieloródki), a starsze samce - młodsze samice. Wskazane jest, aby samiec przewyższał nieco samicę masą ciała. Każdy osobnik użyty do rozrodu powinien wcześniej być poddany dokładnym oględzinom. Należy sprawdzić, czy nie ma przerośniętych pazurów i zębów, bolesnych odgnieceń, kołtunów z sierści w okolicy genitaliów itp.


Technika krycia

(...)

Ciąża

(...)

Wykot

(...)

Odchów młodych przy matkach

(...)




tekst: Dr Hubert Zientek
Artykuł opublikowany dzięki wydawcy i redakcji "Magazynu Weterynaryjnego", www.magwet.pl
zdjęcia: Tomasz Orłowski






cały artykuł jest opublikowany w najnowszym wydaniu f&f, nr 04/2009 (123)




STRONA GŁÓWNA